Dyosa ng sablay

Ako na yata ang pinakamalas ng mga malas sa bwan ng november. Ewan ko ba. Masyado akong maaga para sa april fool’s day.
Pauwi na ako galing sa trabaho minamaneho ang isang lumang model ng sasakyan. Hindi naman ako nagmamadali. Walang traffic. Mabagal lang ako sa pagmaneho. Nasa daanghari ako sa tapat ng gate ng southvale. Nakita ko naka-red na ang stop light. Tumigil ako. Nangunguna ako sa mga sasakyan. May limang sasakyan na siguro sa likod at gilid ko. Nakita ko na may police mobile makalagpas ng southvale pero hindi ko sila pinansin. Akala ko nakatambay lang sila. Ang tagal ng stop light, wala naman dumadaan. Bigla na lang ako nag-first gear at nanguna sa mga sasakyan sa likod ko. Di pa man din ako nakaka-second gear sinenyasan na ako agad ng pulis. Nanginig ako. Nagtataka kung bakit nila ako pinatigil. Naisip ko baka may kaso yung sasakyan na dala ko o baka dahil wala akong registration sticker (natanggal kasi noong nagpa-tint ako ng salamin). Naka-shades pa ko. Gusto ko magtaray pero pinili ko magmukang nakakaawang bata. Binuksan ko ang bintana. Tinanong ko si mamang pulis kung bakit nya ko pinatigil. Nagtaas ng boses si manong at sabay nag-ingles! “Ma’am, give me your license!“ Marami siyang tanong at sinabi. What’s your name? Where do you work? Where do you live? When it’s stop, stop! I will not get your license because our office is far. Don’t do this again. I will give you another chance. Puro opo at sorry lang ako. Pinagbigyan nya ako. Nagsisigaw ako magisa sa sasakyan kasi feeling ko effective yung mukhang kawawang pagmumukha ako pero nangangatog ako sa kaba. Pakiramdam ko may trauma na ako sa pulis. Maganda naman natapos ang araw ko.
Wala pang dalawang linggo, heto nanaman ako. Sabado at napaka-traffic sa paligid ng Town. Pauwi nanaman ako. Lagpas na ako ng Frank Provost at paliko na ng Madrigal street. Sinusundan ko lang yung gold na Honda civic sa harap ko. Araw-araw ko nababasa yung traffic sign na “no right turn when the light is red” pero hindi ko pinapansin. Sobrang traffic at halos hindi gumagalaw ang mga sasakyan. Nag-red light na pero nag-turn right pa rin yung sasakyan na nasa harap ko at sinundan ko naman. Nag-go ako kahit stop. Nagsunuran din yung mga sasakyan na nasa likod ko. Pag-turn right ko, pinara kami ng ayala police. Nanginig nanaman ako at sinabi sa sarili ko na eto nanaman ako at hindi pa natuto. Sa pagkakataong ito hindi na ako nakalusot sa police. Binigyan ako ng ticket at kailangan magpunta ako sa barangay alabang para magbayad ng parusa. Problemado na nga ako sa pera na ininvest ko sa lanelle scam, heto nanaman dagdag gastos pa.
Linggo, naglalakad ako ng mabilis. Derecho lang tingin ko nang biglang natapilok ako ng malupit. Akala ko lampa lang ang natatapilok pero hindi pala. Ayun, nadali ako. Tumama ang hinlalaki ko sa paa sa semento. Anak ng puts at hindi lang yun. Sumumsob pa mukha ko sa pader na kahoy sa gilid ng sementong bato na yon. Tumama ang braso ko sa pader para ma-control ko ang sarili ko na bumagsak at lumagapak sa harap ng mga lalaking kasalubong ko. Nagulat pa sila sa pagkatalisod ko. “O, o, o! hala!”, “haha”, “O ano nangyari sayo?” yan ang mga narinig ko nung natalisod ako. Nag-init ulo ko. Kailangan pa ba tanungin kung ano nangyari sa akin eh kitang kita na nga kung ano nangyari sa kin! Hiyang-hiya ako sa pangyayaring yun. Pagkatapos nun, tumatawag pa yung isang lalaki na importante sakin pero hindi ko nasagot dahil naka-silent pala phone ko. Nag-bat empty na rin ako. Nahuli nya ako na nagsinungaling sa kanya noong team building namin. (Ayoko na muna ikwento ang part na yan dahil buong gabi ako umiiyak).
Lunes, pinakita ko sa kapatid ko yung ticket na binigay sa akin ng pulis. Sabi niya sya na daw ang maglalakad dahil pasyente nya yung head ng police sa ayala alabang. Iniwan ko yung ticket sa ibabaw ng lamesa pagkatapos ko kumain. Bumalik ako sa kwarto manood ng tv. Umalis na kapatid ko. Paglabas ko ng kwarto, wala na yung ticket. Sabi nya hindi daw nya dinala. Naghalungkat ako ng gamit baka kung saan ko lang nilagay. Pati basurahan paulit-ulit kong hinalungkat pero hindi ko na sya makita. Akala ko maaayos ko na kaso ko na disregarding traffic rules at makakalibre na sa penalty fee dahil sa tulong ng ate ko pero hindi pala dahil hindi ko na makita ang ticket. Malas.
Hindi pa natatapos ang araw umaariba nanaman ako. Sa wakas nagkakuryente na. isang oras din brown-out sa amin. Nagmadali ako pumasok ng bahay pagkatapos magpalamok sa labas ng bahay. Pumasok ako sa kwarto ng kapatid ko pinapanood ko ermats ko magpunas ng sahig. Nadulas ako sa basang sahig. Ewan ko ba kung bakit tumalon pa ako galing sa kama ng ate ko pababa ng sahig. Masakit pwet ko. Bukas kaya anong kamalasan naman? Excited na ako.

bibo

Sa dinami-dami namang taong pwede kong patulan, ewan ko at sayo pa ko napunta! Napakamalas ko talaga at natali pa ko sayo. Katulad nga ng sinabi ko sayo, kinakahiya ko paguugali mo. Napakayabang mo. Kung ikaw ay isang hangin, daig mo pa ang bagyo! Marami ka nang sinalanta. At katulad ng isang malaking nunal sa mukha, ang sarap mong tanggalin.
Pag kasama mo barkada mo at nagkakasiyahan kayo, nangingibabaw ang tawa mo kahit hindi naman masyadong nakakatawa. Mahilig ka umeksena at feeling mo alam mo lahat-lahat. Dunung-dunong. Mahilig ka magyabang at magkwento ng tungkol sa anak ng kapatid ng ermats ng tropa ng pinsan ng kuya ng kapit-bahay na anak ng katulong ng kamaganak mo. Hinarurot mo pa sasakyan ng erpats mo sa harap ng barkada ko dahil mainit ulo mo. Wahaha ayus. Siya nga pala, sabi nga rin pala ng barkada ko sa highschool, college at ng mga kaibigan ko sa trabaho mayabang ka. Paulit-ulit pero iisa sinasabi, mayabang. Consistent hanep! Ano na nga ba ang naiyabang mo sa sarili mo?
Puro ka daldal. Puro ka sorry. Palagi mo sinisisi magulang mo sa mga pagkakamali mo. Pati sa cellphone napakahaba mo magtext wala naman substance.
Siyempre pagkatapos ng lahat sasabihin mo ikaw ang kinakawawa. Kesho puro mali na lang ang pinapansin sayo. Bakit meron bang tama? May tama ka!
Ayoko sayo kaya pwede ba layuan mo na ako!
Katulad ng sinabi ko sayo, wag na wag ka nang haharap sa barkada ko katulad ng di ko pagharap sa pamilya mo.
I don’t need your immature nonsense explanations. Just shut up!

SHUT UP!!!

i may be thin… but you are UUGGGGLLLY

She is freaking crazzzzy. Hates evil mixing of leftovers. Wishes to be free. Loves to go OUT. Secretly writes all text messages in her inbox in a notebook. Likes to shop. She likes buying the same clothes with the same style but with different color. HATES the rules but AFRAID to bend ‘em. Scared of ghosts. Got a phobia with plugging electric cables to a power outlet. She learned how to swim, play a guitar, flute and drums when she was a kid and little by little forgets it as she grows older. She’s fond of dogs. Likes free stuff. Wishes that she can wear weird clothes. She hates talking, but talks a lot when she likes the person and when she’s drunk. Crazy on local rock bands. Likes banging her head alone inside her room while listening to a loud rock music. Cries alone in her room with pillow covering her face absorbing her tears. She has a colorful and complicated love life. She likes seeing bugs but brutally kill ‘em al.

She basically LOVES her life and HATES it as well.

Daig ko pa ang nagahasa

October 18, 2008, 12:21pm, I’m inside the office. Lumabas ako papunta sa parking lot to get my cellphone tapos sabay punta na rin sa cr. I checked my inbox hoping na meron nakaalala sa akin. Konting oras na lang patapos na shift ko. Im excited to go home. Oh well, nakareceive ako ng text sa isang importanteng lalaki para sa akin tinatanong kung asan ako. Pasabay naman daw sa akin pauwi kasi kasama niya yung tatlong pinsan niya. Dalawang babae, yung isa chubby, yung isa medyo ka-size ko na malaman lang. yung isa naman ay lalaki na suplado. Birthday ng isa pa niyang pinsan. Nahiya ako isakay sila sa sasakyan ko kasi mahina aircon pero feeling ko it’s my responsibility to pick them up. Galing pa silang Nakpil. Malayo. Sinundo ko silang apat sa Red Ribbon sa ATC. First time ko lang nakita at nakilala yung tatlo dun pero pagbukas ng door I smiled at them para ma-feel naman nila na welcome sila at willing ako ihatid sila sa bahay nila. Sobrang init ng sasakyan at lalo pang uminit dahil puno kami.
Sa wakas nakarating din kami sa bahay nila in 20 minutes. Nakikain ako gutom na rin kasi ako. Nilaga ang ulam. Masarap lalu na’t magkashare kami ng pagkain sa isang plato. Tinanong ng tita niya kung totoo daw ba na may bf na ako. Ngumiti lang ako. Tinanong ng intrigerang pinsan niya kung kami ba. Siya ang sumagot. Sabi niya hindi. Sumabat ako at sinabi ko na hindi na. malaki ang pagkakaiba nun. Tumahimik na lang kaming lahat at wala na nagreact. Nagyosi kaming dalawa.
After meal, nakaupo na lang kaming lahat sa sala at nanuod ng Startalk. So awkward ang feeling kasi nakaupo lang ako sa isang upuan sa sulok trying to enjoy the moment pero hindi ko magawa. I’m happy because I’m with him. Pero anung silbi ng magkasama kayo pero hindi naman kayo naguusap? Tumabi ako sa kanya at nagtry ako mangulit kaso hindi ako bumenta. Sabi nya umuwi na raw ako dahil baka inaantok na ako. Sabi ko ayoko pa. Nilaro ko na lang yung psp nya pero kinuha din nya sa akin. Siya ang naglaro. Nakaupo na lang ako. Nagiisip kung ano ang pwedeng gawin. Kinulit ko sya ulit at hinarot-harot. Pangit pakinggan pero yan talaga ang ginawa ko. Nainis siya. Kinalikot ko na lang ang cellphone ko at nagpanggap na may ka-text ako. Nagtext ako sa isang kaibigan ko na inaasahan kong magrereply pero hindi nagreply. Malamang tulog na sya.
Nangulit ulit ako. Nahatak ko yung lace ng psp nya. Sa sobrang inis nya nagdabog sya at hinatak yung lace hangang sa maputol sya. Natahimik ako. Pinatay na yung tv. Tumunganga na lang ako. Tinitigan ko ang itim na sapatos ko. Kinalikot ang cellphone. Pinagmasdan ang pagikot ng electricfan. Pinagpapawisan ako. Ganun pala ako literal na tunganga.
Tahimik pa rin ako. Maraming pumapasok sa isip ko. Oras na ba umuwi? Magpapaalam pa ba ako umuwi sa kanya o magwo-walk-out na lang ko? Issue yan. Nakakahiya naman sa tito at tita nya kung bigla na lang ako umalis. Naiiyak ako pero bakit ako iiyak? Napakababaw pero big deal siya sa akin. Naisip ko hindi ko naman siya pinilit na papuntahin ako sa bahay niya. Sya ang nagrequest kung pwede ko sila ihatid sa bahay para makatipid sa pamasahe sa van. Pinagbigyan ko lang yung pakiusap niya pero bakit parang ako pa ang may utang na loob? I was aggravated.
Finally, bigla na lang ako napatayo at lumabas na lang bigla sa bibig ko “tita, tito, uuwi na po ako.” Sabi nila wag muna daw ako umuwi. Sa pagkakaalam ko may inuman pa kasi sa gabi. Request nila na bumalik na lang ako. I can’t feel the sincerety kaya sabi ko titignan ko kung makakabalik pa ako. Bakit ako babalik kung yung nagiisang tao na inaasahan ko na i-welcome ako ay hindi naman ako winewelcome? Feeling ko talaga nagamit lang ako. Nakipagkita siya dahil kailangan niya ako sa oras lang na yun. Hindi nya talaga ako gusto makita o makasama pero kinailangan nya ako. Daig ko pa ang nagahasa. Sana nagahasa na nga lang ako baka nasarapan pa ako. At least pag nagahasa ka, malinaw ang intention. Wala nang tanong. Alam mo na gusto lang ang katawan mo. Ayaw mo pero wala kang magawa.
Umalis ako ng bahay nila ng may sama ng loob. Hindi ako galit pero nasaktan ako. Hindi ko na nakuhang magpaalam sa kanya. Hindi rin naman niya ako hinatid palabas. Hindi ko na rin naman inexpect na ihahatid pa niya ako. Ugali na niya yun. MAGMATIGAS.
Nagmadali na akong umuwi. Nagtext siya sa akin pagdating ko sa bahay ko. Gusto ko bumalik sa bahay nila. I’m just waiting for him to invite me or just ask me kung gusto ko sumama sa family gathering nila sa gabi pero wala. Wala.